20 jaar geleden keek ik je voor het eerst in je ogen
Ik weet nog dat ik dacht ‘Zo! Die is wakker! Wat een indringende blik’
Tegelijk was er een stemmetje: ‘Ja joh, een beetje dimmen hè, dat denken alle kersverse moeders.’
Toch bleek die 1e waarneming niet zo gek.
Je liep met 6 maanden rondjes in de box
Kroop nooit maar observeerde, stond op en liep
Het slaapschema van het consultatiebureau kon in de prullenbak
Je was alert, sliep weinig en was snel verveeld
Nog niks veranderd sindsdien 😉

Voor je goed kon praten, herkende je feilloos automerken
Als 4-jarige vroeg je wie de leerplichtwet had bedacht. Met die persoon wilde je wel eens praten
Ik dacht nog even ‘wat schattig, hoor ‘m nou’.
Tegelijk voelde ik al nattigheid.

Met 6 jaar zag je het niet meer zo zitten.
Je liep liever door een rood stoplicht dan dat je nog 1 dag naar school ging.
Een eerste jaar thuis volgde.
Out-of-the-box scenario’s, gesprekken, onderzoek
Je ‘re-integreerde’ in een nieuwe school,
verschoof naar een oudere groep, ging versneld naar de middelbare
Ondanks alle zorg raakte je er letterlijk en figuurlijk ziek van
Je deed op eigen verzoek een bijzondere stap terug, naar een basisschool.
Daarna stopte jouw schoolcarrière.
Het was klaar.
Genoeg schade, genoeg gepusht en geprobeerd.
Het was niet jouw pad.

Je hebt je met alles wat je hebt proberen aan te passen
Tegelijk had je een eigenzinnig hoofd en school zag je als nutteloos voor jou.
Jouw hyper-opmerkzame systeem had iets anders nodig.
Je ontpopte je tot theaterdier en stemacteur, vond jouw groep gelijkgestemden
Anders bedraad zijn, een vloek of een zegen?

Je bent hoogbegaafd, met een diagnose ass
Je ervaart het als een ware survival tocht.
We survivallen met je mee, als piraten door een storm.
Als het niet gaat zoals het moet of hoort, dan moet het maar zoals het wèl gaat.
Je hebt me geleerd hoe het eruit ziet om zowel heel krachtig te zijn als ook heel kwetsbaar.

Je worstelt nog elke dag met jezelf en het leven.
Als je nu midden in de nacht thuiskomt, van een gezellige spelavond met vrienden,
ben ik trots op het punt dat je inmiddels hebt bereikt.
Je doet het allemaal maar, je zet door, op jouw manier.
Je groeit nog elke dag en hebt oneindige creativiteit te geven.
Binnenkort stap je vanuit eigen wens met je vader het vliegtuig in, om Amerika te gaan ontdekken.
incl. je afkeer voor vliegen en de wetenschap dat dit een challenge wordt.

Mijn boodschap vanuit dit bericht?
In iedere persoon zit Kracht en Kwetsbaarheid.
Soms is de ene kant wat sterker dan de andere.
Beide kanten mogen gezien en toegelaten worden, gekoesterd worden

In mijn klantenkring wemelt het ook van de breinen die ‘anders bedraad’ zijn.
HB, ass, AD(H)D, dyslexie of andere bijzonderheden, al dan niet officieel vastgesteld.
Het speelt ook vaak in het gezin, waar de omgeving maar beperkt iets van meekrijgt.
Het brengt uitdagingen maar ook unieke kansen.
Vertrouw en focus op de kansen, hoe lastig de weg soms ook is!

(met toestemming geplaatst)